استاندارد حسابداری شماره ۳-درآمد عملیاتی

مقدمه

1 . بنابر تعريف ارائه شده در فصل سوم مفاهيم نظري گزارشگري مالي ، درآمد عبارت است از افزايش در حقوق صاحبان سرمايه بجز مواردي كـه بـه آورده صـاحبان سـرمايه مربـوط ميشود. مفهـوم درآمـد، هـر دو گـروه “ درآمـد عمليـاتي” و “ درآمـد غيرعمليـاتي” را در برميگيرد.

درآمـد عملياتي عبـارت از درآمدي است كـه از فعاليت هاي اصلي و مستمر واحد تجاري حاصل ميگردد و با عناوين مختلفي از قبيل فروش، حق الزحمه، سود تضمين شده، سود سهام و حق امتياز مورد اشاره قرار ميگيرد. 

2 . مبحث اصلي در حسابداري درآمد عملياتي عمدتاً معطوف به تعيين زمان شـناخت درآمـد عملياتي است. درآمد عملياتي زماني شناسايي ميشود كه شواهد كافي مبني بر وقوع يـك جريان آتي ورودي منافع اقتصادي وجود داشته باشد (يعني جريان منافع اقتصادي مرتبط با درآمد عملياتي به درون واحد تجاري محتمل باشـد) و ايـن منـافع را بتـوان بـه گونـه اي اتكاپذير اندازه گيري كرد.