مدیریت سرمایه در گردش و وجوه نقد(بخش اول)

سرمایه در گردش یکی از مهمترین مسائل در اداره روزمره موسسات می باشد. ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش را ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻌﻨﻮان ﺗﻤﺎﻣﯽ داراﯾﯿﻬﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ در ﻋﻤﻠﯿﺎت روزاﻧﻪ از آﻧﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻌﻤﻞ ﻣﯽ آﯾﺪ، ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد. اﯾﻦ داراﯾﯿﻬﺎ ﺑﺪواً از وﺟﻮه ﻧﻘﺪ، اوراق ﺑﻬﺎدار ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮوش، ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی درﯾﺎﻓﺘﻨﯽ و ﻣﻮﺟﻮدی ﮐﺎﻻ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎی اﯾﻦ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺣﺴﺎس ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻤﯿﺰان زﯾﺎدی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﻣﯿﺎن ﻣﺪت و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﻬﺎی ﺳﺮﯾﻊ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎ و ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.

ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺧﺎﻟﺺ را ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻌﻨﻮان ﺗﻔﺎوت ﺑﯿﻦ داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری(ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش) و ﺑﺪﻫﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد. ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺧﺎﻟﺺ، ﻣﻘﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮای اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﮐﻔﺎﯾﺖ وﺟﻮه ﻧﻘﺪ ﺑﺮای ادای ﺗﻌﻬﺪات ﺷﺮﮐﺖ، ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﺸﻮد. ﻣﻮﺳﺴﻪ ای ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ دارد، ﺑﺮای ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎب هاﯾﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﮐﺎﻓﯽ در دﺳﺖ دارد. ﻣﻮﺳﺴﻪ ای ﮐﻪ در ﭼﻨﯿﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﺑﺴﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﺮد، ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎب هاﯾﺶ در ﻣﻮﻋﺪ ﻣﻘﺮر ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺑﺨﺶ ﻋﻤﻠﯽ ﺗﺪارک ﻣﺎﻟﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﺟﺎری ﻣﻮﺳﺴﻪ را درﺑﺮ می گیرد. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، ﺑﺎ ﮐﻔﺎﯾﺖ داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری و ﻣﯿﺰان رﯾﺴﮏ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺪﻫﯿﻬﺎی ﺟﺎری در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺒﺎل ﺳﯿﺎﺳت های ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ اداره ﮐﺮدن داراﯾﯿﻬﺎ و ﺑﺪﻫﯽ ﻫﺎی ﺟﺎری و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﮑﻨﯿﮑﻬﺎی ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮای ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ رﺳﺎﻧﯿﺪن ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺣﺎﺻﻞ از اداره ﺳﺮﻣﺎیه در ﮔﺮدش ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.

سیاست های سرمایه در گردش

در اﯾﻦ ﺑﺤﺚ، ﻣﺎ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎﯾﯽ را ﺑﺮای ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ داراﯾﯿﻬﺎ و ﺑﺪﻫﯿﻬﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد. ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ ﺑﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش و ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ آن ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯿﮕﺬارﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﺳﯿﺎﺳت هاﯾﯽ را ﺟﻬﺖ اداره وﺟﻮه ﻧﻘﺪ و داراﯾﯿﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت و وﯾﮋﮔﯿﻬﺎی وﺟﻮه ﻧﻘﺪ را دارا ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد. ﻣﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ وﺟﻮه ﻧﻘﺪ و ﺗﮑﻨﯿﮑﻬﺎی ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﺒﺎﻟﻎ و زﻣﺎﻧﺒﻨﺪی ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﻧﻘﺪی آﯾﻨﺪه را ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﻧﻤﻮد. ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ را ﺟﻬﺖ اداره ﻧﻤﻮدن ﭘﺮداﺧﺘﻬﺎی ﻧﻘﺪی و وﺻﻮل ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد.

داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری را ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻌﻨﻮان داراﯾﯿﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻃﯽ دوره ﺟﺎری ﺣﺴﺎﺑﺪاری ﯾﺎ ﻃﯽ ﯾﮏ ﺳﺎل در ﺟﺮﯾﺎن ﻋﺎدی ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺗﺠﺎری ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ، ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، اﯾﻦ داراﯾﯿﻬﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻘﺪ ﯾﺎ ﺷﺒﻪ ﻧﻘﺪ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ارزﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ اﯾﻦ داراﯾﯿﻬﺎ ﻧﺸﺎن داده ﻣﯿﺸﻮد در ﻣﯿﺎن ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺣﺴﺎب درﺗﺮازﻧﺎﻣﻪ در ﮔﺮدش ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. وﺟﻮه ﻧﻘﺪ ﺑﺮای ﺧﺮﯾﺪ ﻣﻮاد ﺧﺎم و ﭘﺮداﺧﺖ دﺳﺘﻤﺰد و ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪی دﯾﮕﺮ، ﺟﻬﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺎﻻ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻮﺟﻮدی ﮐﺎﻻ ﻧﺸﺎن داده ﻣﯿﺸﻮد. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎی ﮐﺎﻻ ﺑﻔﺮوش ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی درﯾﺎﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﻨﺪ. وﺻﻮل ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت، وﺟﻮه ﻧﻘﺪ را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯽ آورد و اﯾﻦ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﺠﺪداً آﻏﺎز ﻣﯿﮕﺮدد. اﯾﻦ ﻣﺮاﺣﻞ در ﺷﮑﻞ ۱-۱ ﻧﺸﺎن داده شده است.

ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش داﺋﻤﯽ

اﯾﻦ داراﯾﯿﻬﺎ ﺑﻄﻮر ﻣﺪاوم، در ﻃﻮل ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺳﺎل ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش داﺋﻤﯽ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﻣﺒﺎﻟﻎ ﻧﻘﺪ، درﯾﺎفتنی ها و ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﺣﺪاﻗﻠﯽ ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻠﯿﺎت در ﻫﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯿﺸﻮد.

ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻏﯿﺮ داﺋﻤﯽ

ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻏﯿﺮداﺋﻤﯽ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪه داراﯾﯿﻬﺎی اﺿﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻮاﻗﻊ ﺧﺎص در ﻃﯽ ﺳﺎل ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺮای دوره ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﺮوش اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ(ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﯿﺮﺳﺪ) ﻣﻘﺪاری ﻣﻮﺟﻮدی اﺿﺎﻓﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﻧﮕﻬﺪاری ﺷﻮد. ﺑﻌﺪ از دوره ای ﮐﻪ ﻓﺮوش اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ، درﯾﺎﻓﺘﻨﯽ ﻫﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ و ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮای ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﻠﺰوﻣﺎت اﺿﺎﻓﯽ ﮐﻪ ﻻزﻣﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ زﯾﺎد ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ، وﺟﻪ ﻧﻘﺪ اﺿﺎﻓﯽ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز است.

ﺷﮑﻞ ۱-۲ ﺑﻄﻮر ﻧﻤﻮداری، ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش داﺋﻤﯽ و ﻏﯿﺮداﺋﻤﯽ را ﺑﺮای ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﺶ در ﺣﺎل رﺷﺪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ، ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯿﺪﻫﺪ. ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﺠﺎری ادواری ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. 

اهداف سیاست های سرمایه در گردش

ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﻫﺎی ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮای اداره ﮐﺮدن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﻪ ﻫﺪف زﯾﺮ ﻃﺮح رﯾﺰی ﺷﻮد:

• ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﮐﺎﻓﯽ

 اﮔﺮ ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﺮای ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎﯾﺶ در ﻣﻮﻋﺪ ﻣﻘﺮر، ﻓﺎﻗﺪ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺪاوﻣﯽ روﺑﺮو ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻫﺪف، دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ به ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻬﺖ اﺟﺮای ﻋﻤﻠﯿﺎت روزاﻧﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.

• ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﯿﺪن رﯾﺴﮏ

در اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ، ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﭘﺮداﺧﺘﻨﯽ و ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺪﻫﯽ ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ را در ﺑﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻌﻬﺪات ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﻣﻮﺟﻮد ﺟﻬﺖ ﭘﺮداﺧﺖ آﻧﻬﺎ، ﻓﺰوﻧﯽ ﻧﯿﺎﺑﺪ. ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ داراﯾﯿﻬﺎ و ﺑﺪﻫﯿﻬﺎ در ﻣﯿﺎن ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﺟﺎری، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﯿﺪن رﯾﺴﮏ ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎ و ﺳﺎﯾﺮ ﺗﻌﻬﺪات ﻣﯿﺒﺎشد.

• ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ رﺳﺎﻧﯿﺪن ارزش ﺷﺮﮐﺖ

ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش را ﺑﻬﻤﺎن ﻣﻨﻈﻮری ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ داراﯾﯽ دﯾﮕﺮ را، ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻤﮏ در ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ رﺳﺎﻧﯿﺪن ارزش ﻓﻌﻠﯽ ﺳﻬﺎم ﻋﺎدی و ارزش ﺷﺮﮐﺖ. ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ از داراﯾﯿﻬﺎی ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻼاﺳﺘﻔﺎده ای ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری راﮐﺪ ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﺪ. ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری وﺟﻮه ﺑﻼاﺳﺘﻔﺎده، ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﯿﺪن موجودیها، وﺻﻮل ﺳﺮﯾﻊ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﺣﺬف ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻫﺎی ﻣﺎﻟﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﭘﺮ ﻫﺰﯾﻨﻪ و ﻏﯿﺮ ﺿﺮوری ﻫﻤﮕﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ارزش ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯿﺸﻮد.

عوامل موثر بر نیاز به سرمایه در گردش

بنگاه های اقتصادی چرا به سرمایه در گردش نیاز دارند و چرا سرمایه در گردش دارای اهمیت است؟مهمترین عوامل نیاز به سرمایه در گردش به شرح زیر می باشد:

ﺣﺠﻢ ﻓﺮوش

ﺣﺠﻢ ﻓﺮوش ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ وﺳﻌﺖ و اﺟﺰای ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﺷﺮﮐﺖ اﻗﺪام ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪاری داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﻣﯿﮑﻨﺪ زﯾﺮا ﺟﻬﺖ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎی ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ، اﯾﻦ داراﯾﯿﻬﺎ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻫﺴﺘﻨﺪ.

در ﻃﯽ زﻣﺎن، ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺛﺎﺑﺘﯽ از داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﺑﻪ ﻓﺮوش ﺳﺎﻻﻧﻪ را ﺣﻔﻆ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺮای ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺗﻮﻟﯿﺪی۲۰/۴ درﺻﺪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ (فروش/داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری) . ﺷﺮﮐﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺛﺎﺑﺘﯽ از ﻓﺮوش دﺳﺖ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ، در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺑﺪرﺳﺘﯽ اداره ﺷﻮد ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺛﺎﺑﺘﯽ از ﻧﻘﺪ، درﯾﺎﻓﺘﻨﯽ ﻫﺎ و ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﯿﺪﻫﺪ. ﻣﻮﺳﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ در ﻓﺮوش ﺧﻮد اﻓﺰاﯾﺶ و رﺷﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش داﺋﻤﯽ اﺿﺎﻓﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻓﺮوش در ﺣﺎل ﮐﺎﻫﺶ ﺑﺎﺷﺪ، اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺎﻫﺶ در ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮش داﺋﻤﯽ ﻣﯿﺮود.

ﻋﻮاﻣﻞ ﻓﺼﻠﯽ و دوره ای

ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺑﺎ ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت ﻓﺼﻠﯽ در ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺮای ﻣﺤﺼﻮﻻت و ﺧﺪﻣﺎﺗﺸﺎن روﺑﺮو ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﻓﺮوش ﺑﺮ ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯿﮕﺬارد. در ﯾﮏ ﺑﺤﺮان، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮوش ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎً ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﺑﺪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ و ﻣﯿﺰان ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺣﺴﺎس ﻣﯿﺸﻮد. در زﻣﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﻮدن ﻧﺮخ ﺑﻬﺮه، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﺑﻪ ﮐﻨﺪی ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎﯾﺸﺎن را ﺑﭙﺮدازﻧﺪ، اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ در ﻣﯿﺰان ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی

ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻬﺎی ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯾﮏ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺗﺎﺛﯿﺮات زﯾﺎدی ﺑﺮ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش دارﻧﺪ.اﮔﺮ ﺷﺮﮐﺖ وﺳﯿﻠﻪ ای ﺧﺮﯾﺪاری ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮاد ﺧﺎم را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺟﻬﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ آﻣﺎده ﮐﻨﺪ، ﻧﯿﺎز داﺋﻤﯽ ﺑﺮای ﻣﻮﺟﻮدی ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﺪ.

اﮔﺮ آﻣﺎده ﺳﺎزی ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﻣﻮاد، ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﻮاد ﺧﺎم ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺟﻬﺖ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﺗﻮﻟﯿﺪی ﻣﻮﺛﺮ، داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺟﻮدی داﺋﻤﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﮐﻪ اﻓﺰاﯾﺸﺰ ﯾﺎﺑﺪ. اﮔﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻮاد ارزاﻧﺘﺮی را ﻣﺼﺮف ﮐﻨﺪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدی ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﺑﺪ.

ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﻫﺎی ﺷﺮﮐﺖ

ﺑﺴﯿﺎری از ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﻫﺎی ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش داﺋﻤﯽ و ﻏﯿﺮ داﺋﻤﯽ اﺛﺮ ﻣﯿﮕﺬارد. اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ اﻋﺘﺒﺎری ﺧﻮد را از ۳۰ روز ﺑﻪ ۶۰ روز ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ وﺟﻮه ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻄﻮر داﺋﻢ در ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﻣﺴﺪود ﺷﻮد. درﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪی را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ ﻣﻮﺟﻮدی ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻄﻮر داﺋﻢ ﯾﺎ ﻣﻮﻗﺖ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺳﻄﺢ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻮﺟﻮدی ﻧﻘﺪ در دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش داﺋﻤﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﺑﺪ. درﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻣﯿﺰان وﺟﻮه ﻧﻘﺪ ﺑﺎ ﻣﯿﺰان ﻓﺮوش ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻏﯿﺮ داﺋﻤﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮد.

اداره کردن سرمایه در گردش

ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﺑﺪواً ﺷﺎﻣﻞ دو ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﯿﺸﻮد:

ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ وﺟﻮه ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز

ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً اﺛﺮاﺗﯽ ﻓﻮری ﺑﺮ روی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل اﮔﺮ ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺑﻬﺎی ﻣﻮاد ﺧﺎم را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﭘﻮل ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ ﻣﺴﺪود ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻬﺎی ﻣﺤﺼﻮل ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮد را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ، اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش اﺿﺎﻓﯽ را ﺟﻬﺖ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﺴﺎﻋﯽ ﻓﺮوش ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ. ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ آﮔﺎه ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎی ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮای دور ﻫﺎی آﺗﯽ را ﺑﺮآورد ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد.

ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن وﺟﻮه

ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎ ﺑﺮآورد ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ، ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ وﺟﻮه ﻻزم را از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ، ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪ و ﺑﺮای ﻣﺪت زﻣﺎن ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻮﺛﺮ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، اوﻟﯿﻦ وﺳﯿﻠﻪ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻣﻮﺳﺴﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ، ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ، اﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش (ﻧﻘﺪ، اوراق ﺑﻬﺎدار ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮوش، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ) اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺟﻬﺖ ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎ و ادای ﺗﻌﻬﺪات در دﺳﺘﺮس ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺧﺎﻟﺺ(ﻣﺎزاد داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﺑﻪ ﺑﺪﻫﯿﻬﺎی ﺟﺎری) اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی درﺟﻪ اﺳﺘﺤﮑﺎم در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻮاﺳﻄﻪ ﮐﻤﺒﻮد وﺟﻪ ﺑﻮﺟﻮد آﯾﺪ، ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ.

اداره ﮐﺮدن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ذﯾﻼً ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ از آن آورده ﺷﺪه اﺳﺖ:

• آﮔﺎﻫﯽ از ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻧﻘﺪ، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ

ﺑﻄﻮر روزاﻧﻪ ﯾﺎ ﻫﻔﺘﮕﯽ، ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺪار وﺟﻪ در ﻫﺮ ﯾﮏ از ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی داراﯾﯽ ﺟﺎری ﻣﺴﺪود ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺳﺌﻮاﻻﺗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﻮد. آﯾﺎ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﻮﺟﻮد در ﻫﺮ ﺣﺴﺎب ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ؟ ﻣﺎﻧﺪه ﺣﺴﺎﺑﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺳﺎﺑﻖ آﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ؟ اﯾﻦ ﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎ در ﻣﻘﺎﺳﯿﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻮﺳﺴﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺻﻨﻌﺖ ﭼﻄﻮر؟ ﻫﺮ اﻧﺤﺮاﻓﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎرات ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.

• داﻧﺴﺘﻦ درﺻﺪ وﺟﻮه ﻣﻮﺟﻮد در ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﺟﺎری

ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺑﺮای ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎت، ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﯾﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﺑﺰرگ اﺳﺖ. در ﺣﺪود ۳۰ اﻟﯽ ۶۰ درﺻﺪ ﮐﻞ داراﯾﯿﻬﺎی ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ در ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﺟﺎری ﻣﺴﺪود ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. ﻣﺪﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ از راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری و ﺛﺎﺑﺖ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﻫﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮی در درﺻﺪ وﺟﻮه ﻣﻮﺟﻮد در ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﺟﺎری آﮔﺎﻫﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

• ﺛﺒﺖ زﻣﺎن ﻣﺼﺮوف ﺟﻬﺖ اداره ﮐﺮدن ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﺟﺎری.

ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮآوردﻫﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ، ﭼﯿﺰی ﺑﯿﻦ ۱/۳ ﺗﺎ ۲/۳ از وﻗﺖ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺎﻟﯽ ﺻﺮف اداره ﮐﺮدن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﯿﺸﻮد. آﮔﺎﻫﯽ از ﻣﺪت زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از ﭘﺮﺳﻨﻞ ﺑﺨﺶ ﻣﺎﻟﯽ ﺻﺮف ﺣﺴﺎﺑﻬﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ، ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺎراﺋﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، دﯾﺪ ﺧﻮﺑﯽ را ﺑﻮﺟﻮد آورد.

چه مقدار سرمایه در گردش مورد نیاز است؟

ﺟﻬﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﻘﺪار ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺳﺴﻪ، ﺗﻌﺪادی از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﯿﺘﻮاﻧﻨﺪ در ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ:

وﺳﻌﺖ ﻣﻮﺳﺴﻪ

ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﮐﻪ وﺳﻌﺖ ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﭼﻪ از ﻟﺤﺎظ داراﯾﯿﻬﺎ و ﭼﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻓﺮوش، ﺑﺮ ﻧﯿﺎزش ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺘﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش اﺛﺮ ﻣﯿﮕﺬارد. ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از داراﯾﯿﻬﺎی ﺟﺎری اﺿﺎﻓﯽ ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﺣﻔﺎظ در ﻣﻘﺎﺑﻞ وﻗﻔﻪ ﻫﺎی اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ در ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﻧﻘﺪی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. ﻣﻮﺳﺴﺎت ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﻤﺘﺮی ﺑﺮای ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ورودی ﻧﻘﺪ ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻌﺪادی از ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن در ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻤﻮﻗﻊ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ. ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﮐﻪ دارای ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﯿﺸﺘﺮی از وﺟﻮه ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻً در ﻣﻘﺎﺳﯿﻪ ﺑﺎ ﮐﻞ داراﯾﯿﻬﺎ ﯾﺎ ﻓﺮوش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﮐﻤﺘﺮی ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ.

ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎی ﻣﻮﺳﺴﻪ

اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺴﻪ ای ﻧﺎﭼﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺠﻢ زﯾﺎدی از ﻣﻮﺟﻮدی را اﻧﺒﺎر ﮐﻨﺪ و ﯾﺎ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ اﻋﺘﺒﺎری آﺳﺎﻧﺲ ﺟﻨﺲ ﺑﻔﺮوﺷﺪ(ﻣﺜﻼً، ۷۵ روزه)، اﯾﻦ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﯾﺎ ﮐﺎﻻﻫﺎی ﺧﻮد را ﻧﻘﺪاً ﺑﻔﺮوش ﻣﯿﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ.

دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر

ﻣﻮﺳﺴﻪ ای ﮐﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ ای ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ اﻋﺘﺒﺎری دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻧﺪارد، ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﮐﻤﺘﺮی ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﺪ.

ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﻮد

از آﻧﺠﺎﺋﯿﮑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ وﺟﻮه، ﻫﺰﯾﻨﻪ ای درﺑﺮ دارﻧﺪ، ﻣﻘﺪار ﻧﺴﺒﺘﺎً زﯾﺎد داراﯾﯿﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻮد ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯿﺸﻮد. ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻮﺳﺴﺎت ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮﺪش اﺿﺎﻓﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ و ﻣﺎﯾﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﮐﻤﯽ را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻮﺳﺴﺎت دﯾﮕﺮ، ﺑﻤﻨﻈﻮر ﮐﺴﺐ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺳﻮد ﺣﺎﺻﻞ از ﻋﻤﻠﯿﺎت، در ﺗﻤﺎﻣﯽ اوﻗﺎت ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺣﺪاﻗﻠﯽ را ﺑﻌﻨﻮان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.

ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ رﯾﺴﮏ

ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻘﺪار ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻧﻘﺪ و اوراق ﺑﻬﺎدار ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮوش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، رﯾﺴﮏ ﻣﺸﮑﻼت ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ. ﻣﻮﺳﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺣﺘﯽ رﯾﺴﮑﻬﺎی ﻣﺨﺘﺼﺮی از ﮐﻤﺒﻮد ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ اﺿﺎﻓﯽ ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﻮﺳﺴﺎت دﯾﮕﺮ ﺟﻬﺖ ﮐﺴﺐ ﺳﻮد، رﯾﺴﮑﻬﺎﯾﯽ را ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮای ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻤﻮﻗﻊ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎ، ﻫﻤﯿﺸﻪ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﮕﻬﺪاری ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ را ﺑﺪون ﻣﺴﺪود ﮐﺮدن وﺟﻮه ﻏﯿﺮ ﺿﺮوری رﻓﻊ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺎﯾﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﮐﺎﻓﯽ ﻧﮕﻬﺪاری ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف، ﻣﻮﺳﺴﺎت زﯾﺎدی ﺑﺮ ﺣﺪاﻗﻞ ﮐﺮدن رﯾﺴﮏ ﻧﺎﺷﯽ از ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯿﮕﺬارﻧﺪ. اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﻧﻘﺪ، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﻣﻮﺟﻮدی اش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺴﺎﻋﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﮐﺴﺐ ﺳﻮد ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل، ﻫﺪف اوﻟﯿﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، اﺟﺘﻨﺎب از رﯾﺴﮑﻬﺎی ﻧﺎﺷﯽ از ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ.

ﯾﮏ ﻫﺪف ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﺳﻮد ﺑﺮای ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ، ﺳﻄﻮح ﻧﺮخ ﺑﻬﺮه ﺑﺮ ﻣﻘﺪار ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯿﮕﺬارد.ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻧﺮخ ﺑﻬﺮه ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﻘﺪ، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﻣﯿﺸﻮد. اﯾﻦ ﮐﺎر، ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮای ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش را ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﺎﻧﯿﺪ و اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﺑﺮای ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﻮﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ آورد ﮐﻪ وﺟﻮه ﻧﻘﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺳﻮد ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﮐﻨﺪ. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، ﮐﺎﻫﺶ در ﻧﺮﺧﻬﺎی ﺑﻬﺮه ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎی ﮐﺎﻫﺶ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺷﻮد.ﺑﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻬﺮه، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪاری ﺳﻄﻮح ﺑﺎﻻﺗﺮی از ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﺑﺎﺷﺪ.

ﻧﺮخ ﺑﻬﺮه در ﻫﺮ ﺳﻄﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻤﯿﺰان ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻧﮕﻬﺪاری ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻄﻮر ﻣﻮﺛﺮ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎرش را اداره ﮐﻨﺪ. ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ رﯾﺴﮏ ﺑﺰرﮔﯽ از ﻣﺸﮑﻼت ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورد. در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل، ﻣﯿﺰان ﻧﺎﮐﺎﻓﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش، ﻧﯿﺎز ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ وﻗﺖ و ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ دارد. اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ اﻧﺤﺮاف ﺗﻮﺟﻪ از ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﯿﺸﻮد و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮐﺎﻫﺸﯽ در ﺳﻮد ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آورد. ﺑﺎ ﻧﮕﻬﺪاری وﺟﻮه ﮐﺎﻓﯽ، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﻄﻮر ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻣﺴﺎﻋﯽ ﺧﻮد را ﺟﻬﺖ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎزده، ﺑﺪون ﻗﺒﻮل رﯾﺴﮑﻬﺎی ﻏﯿﺮ ﺿﺮوری ﺗﻌﺪﯾﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ.

داراییهای نقد و غیرنقد

زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎﯾﯽ را ﺑﺮای ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻠﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در ﮔﺮدش ﭘﯽ رﯾﺰی ﮐﺮده اﺳﺖ، ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺳﻪ داراﯾﯽ اوﻟﯿﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻘﺪ، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﻣﻮﺟﻮدﯾﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ آورﻧﺪ، ﻣﻌﻄﻮف دارد.

از ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎﻟﯽ، اﺻﻄﻼح ﻧﻘﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ و اﻗﻼم ﭘﻮﻟﯽ اﺷﺎره دارد ﮐﻪ ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﻮرﺗﺤﺴﺎﺑﻬﺎی ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﺴﺮﻋﺖ در دﺳﺘﺮس ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. در ﺗﺮازﻧﺎﻣﻪ داراﯾﯿﻬﺎی ﻧﻘﺪی ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺼﻮرت ﻧﻘﺪ، ﻣﻌﺎدل ﻧﻘﺪ ﯾﺎ اﺋﺮاق ﺑﻬﺎدار ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺑﺎ ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد را ﺑﻌﻨﻮان ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮی از ﻧﻘﺪ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﭼﻨﯿﻦ وﺿﻌﯽ ﺑﺪﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﻨﺎد دوﻟﺘﯽ و اﺳﻨﺎد ﺷﺮﮐﺖ ﺳﻬﺎﻣﯽ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﻘﺪ ﺷﻮد. دﻓﺘﺮ ﺧﺰاﻧﻪ دار ﻓﻘﻂ ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﯾﺎ ﮐﺎرﮔﺰار اﻃﻼع ﻣﯿﺪﻫﺪ و وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﺗﺎ اواﺳﻂ روز ﺟﻬﺖ ﭘﺮداﺧﺖ آﻣﺎده ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.

ﺳﻪ ﻧﻮع اوراق ﺑﻬﺎدار وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻄﻮر ﮔﺴﺘﺮده ای ﺑﻌﻨﻮان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬارﯾﻬﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت و اﺷﮑﺎل دﯾﮕﺮ ﻧﻘﺪ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮود.ﻫﺮ ﻧﻮع از اﯾﻦ اوراق ﺑﻬﺎدار وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ دارد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮای ﻣﻮﺳﺴﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯿﮕﺮداﻧﺪ. اﯾﻦ اوراق ﺑﻬﺎدار ﺑﺘﺮﺗﯿﺐ ذﯾﻼ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪه اﻧﺪ:

اسناد خزانه

ﺳﻨﺪ ﺧﺰاﻧﻪ ﯾﮏ ﺗﻌﻬﺪ ﺑﺪون ﻗﯿﺪ و ﺷﺮط ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺰاﻧﻪ داری اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﻣﻌﯿﻦ در ﺳﺮرﺳﯿﺪ ﺑﻪ دارﻧﺪه ﺳﻨﺪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﺑﺮای دوره ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ۳ و ۶ ﯾﺎ ۱۲ ﻣﺎه ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﺳﺮرﺳﯿﺪ اﯾﻦ اﺳﻨﺎد دارای ﻓﻮاﺻﻞ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ای ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ اﺳﻨﺎدی را ﺧﺮﯾﺪاری ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﯿﺎزش ﺑﻪ ﻧﻘﺪ، ﺳﺮرﺳﯿﺪش ﻓﺮا رﺳﺪ. دو وﯾﮋﮔﯽ اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﺑﻘﺮار زﯾﺮ اﺳﺖ:

بدون بهره

 اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺪاری ﺗﺨﻔﯿﻒ (کسر) و در مزایده،عمدتا به کارگزاران،اوارق ﺑﻬﺎدار و ﺑﺎﻧﮑﻬﺎی ﺑﺰرگ ﺗﺠﺎری ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ و اﯾﻨﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻨﻮﺑﻪ ﺧﻮد اﯾﻦ اوراق را ﺑﻪ اﺷﺨﺎص و ﻣﻮﺳﺴـﺎت ﻣﺠﺪداً ﻣﯿﻔﺮوﺷــﻨﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، ﺑﺎﻧﮑﯽ ﯾﮏ ﺳﻨـﺪ ﺑﻪ ارزش اﺳﻤﯽ ۱۰,۰۰۰ دﻻر را ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ۶۲۵ ۹ دﻻر ﺧﺮﯾﺪاری ﮐﻨﺪ و ﻓﻮراً آﻧﺮا ﺑﻤﺒﻠﻎ ۹,۶۷۵ دﻻر ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﻔﺮوﺷﺪ. اﮔﺮ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻣﺰﺑﻮر ﺳﻨﺪ را ﺑﺮای ۱۲ ﻣﺎه ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮕﻪ دارد، ﺧﺰاﻧﻪ آﻧﺮا ﺑﻤﺒﻠﻎ ۱۰,۰۰۰ دﻻر ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد. ﻣﺎﺑﻪ اﻟﺘﻔﺎوت ﻣﯿﺎن ۱۰,۰۰۰ دﻻر ارزش اﺳﻤﯽ . ۹,۶۷۵ دﻻر ﻗﯿﻤﺖ ﺗﺨﻔﯿﻔﯽ، ﺳﻮدی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ در ازای ﻧﮕﻬﺪاری ﺳﻨﺪ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آورد.

ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﯾﻦ و ﻧﻘﺪﺗﺮﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮوش.

اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺪﺗﺮﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ داد و ﺳﺘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. راﺟﻊ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ دوﻟﺖ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ اﻧﻬﺎ را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯿﮑﻨﺪ. در ﻣﻮرد ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﺷﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎزار وﺳﯿﻊ و ﻓﻌﺎﻟﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﻨﺎد وﺟﻮد دارد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺴﺮﻋﺖ و ﺑﺮاﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺳﺮرﺳﯿﺪﺷﺎن در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺒﻮد ﻧﻘﺪ روﺑﺮو ﺷﻮد، ﺑﻔﺮوش رﺳﺎﻧﯿﺪ. اﺳﻨﺎد ﻗﺮﺿﻪ ﺧﺰاﻧﻪ و اﺳﻨﺎد ﺑﺪﻫﯽ ﺧﺰاﻧﻪ داری در ارﺗﺒﺎط ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺎ اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ، ﺑﺮای ﻣﺪت زﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮی ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪو دارای ﺑﻬﺮه ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺳﺮرﺳﯿﺪﺷﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮد از ﻟﺤﺎظ ﺑﺎزدﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬار در ﺑﺮ دارﻧﺪ، ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺠﺎی اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﺧﺮﯾﺪاری ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ.

سند مالی و تجاری

ﺳﻨﺪ ﺗﺠﺎری ﺑﻪ اﺳﻨﺎد وﻋﺪه دار ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺷﺮﮐﺘﻬﺎی ﺑﺰرگ ﻏﯿﺮ ﻣﺎﻟﯽ اﺷﺎره دارد. ﺳﻨﺪ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﺳﻨﺎد ﻣﺸﺎﺑﻪ وﻟﯽ ﺻﺎدره از ﻃﺮف ﺷﺮﮐﺘﻬﺎی ﻣﺎﻟﯽ اﺷﺎره دارد. اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺳﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ ﺑﺮای دوره ﻫﺎی زﻣﺎﻧﯽ ۳۰ ﺗﺎ ۲۷۰ روز ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ اﺷﺨﺎص ﯾﺎ ﻣﻮﺳﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ وﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﺑﻼاﺳﺘﻔﺎده دارﻧﺪ و ﻣﺎﯾﻠﻨﺪ ﺳﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزدﻫﯽ اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺮﯾﺪاری ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎزدﻫﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ، ﻣﻮﺳﺴﻪ ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ ﮐﻤﺘﺮ و رﯾﺴﮏ ﺑﺰرﮔﺘﺮی را ﺗﻘﺒﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ.

ﺳﻨﺪ ﺗﺠﺎری ﻣﻌﻤﻮﻻً از ﯾﮏ ﺑﺎﻧﮏ ﯾﺎ دﻻل و ﮐﺎرﮔﺰار اوراق ﺑﻬﺎدار ﺧﺮﯾﺪاری ﻣﯿﺸﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺳﻨﺎد ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً از ﻣﻮﺳﺴﺎت ﻣﺎﻟﯽ ﺧﺮﯾﺪاری ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. در ﻫﺮ دو ﻣﻮرد، از آﻧﺠﺎﺋﯿﮑﻪ ﺑﺮای اﻧﺘﻘﺎل اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺑﺎزار ﻣﺤﺪودی وﺟﻮد دارد، اﻏﻠﺐ اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺗﺎ ﺳﺮرﺳﯿﺪ ﻧﮕﻬﺪاری ﻣﯿﮕﺮدﻧﺪ. در ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮارد، ﻣﻮﺳﺴﺎت ﻣﺎﻟﯽ ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﺳﻨﺎد را از دارﻧﺪﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺣﻖ اﻟﺰﺣﻤﻪ ای را در ازای اﯾﻦ ﺧﺪﻣﺖ درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯿﺪارﻧﺪ.

اﺳﻨﺎد ﺗﺠﺎری و ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن از اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪه اﻧﺪ. زﻣﺎﻧﯽ، ﻣﺪﯾﺮان ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﮐﺎر ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺰاﻧﻪ داران ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬارﯾﻬﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺧﻮد را ﺑﻪ اوراق ﺑﻬﺎدار ﺧﺰاﻧﻪ ﻣﺤﺪود ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺎزﭘﺮداﺧﺖ و ﺑﺎزدﻫﯽ ﺑﺎﻻی اﺳﻨﺎد ﺗﺠﺎری و ﻣﺎﻟﯽ از ﻃﺮف ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺑﺰرگ و ﺑﺎ ﺛﺒﺎت، ﺷﺮﮐﺘﻬﺎ را ﺑﺮآن داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ در ﺑﺎزار اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﻌﺎﻟﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ.

گواهینامه های قابل معامله سپرده

ﮔﻮاﻫﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﭙﺮده، رﺳﯿﺪی ﺑﺮای ﺣﺴﺎب ﻣﺪت دار (ﺛﺎﺑﺖ) در ﯾﮏ ﺑﺎﻧﮏ ﯾﺎ ﻣﻮﺳﺴه ﻣﺎﻟﯽ دﯾﮕﺮ اﺳﺖ. ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﺒﻠﻎ ﺳﭙﺮده ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻬﺮه ﺑﻪ دارﻧﺪه ﮔﻮاﻫﯽ در ﺳﺮرﺳﯿﺪ ﻣﻮﻓﻘﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ. ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻧﮑﻬﺎی درﺟﻪ ﯾﮏ(ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و ﺑﺎ ﺛﺒﺎت ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ) ﺑﻪ دو دﻟﯿﻞ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﻓﺮاوان ﻣﺪﯾﺮان ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ:

1. ﺑﺎزده ﺑﺎﻻ و ﻣﻄﻤﺌﻦ:ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﭙﺮده، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬارﯾﻬﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﮐﻪ دارای ﺑﺎزدﻫﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﻻﺗﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎزدﻫﯽ ای ﮐﻪ ﻗﺪرت رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺑﺎزدﻫﯽ اﻧﺎد ﺗﺠﺎری و ﻣﺎﻟﯽ را دارا ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
2. درﺟﻪ ﺑﺎﻻی ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ: ﺑﺮ ﺧﻼف اﺳﻨﺎد ﺗﺠﺎری، ﺑﺮای ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﭙﺮده ﺑﺎزار وﺳﯿﻊ و ﻓﻌﺎﻟﯽ وﺟﻮد دارد، ﺑﻄﻮری ﮐﻪ در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﯾﻞ ﻣﯿﺘﻮان آﻧﻬﺎ را ﻗﺒﻞ از ﺳﺮرﺳﯿﺪ ﺑﻔﺮوش رﺳﺎﻧﯿﺪ.

در ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﯿﺮ، ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی در ﺑﺎزارﻫﺎی ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﭙﺮده ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻓﺰاﯾﻨﺪه ﺑﺮای ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﺳﻬﻤﺸﺎن از ﺑﺎزارﻫﺎی ﭘﻮﻟﯽ ﻣﺮدم، رﻗﺎﺑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ، ﻣﯿﺘﻮان اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ اﺷﮑﺎل و ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﮔﻮاﻫﯿﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺳﭙﺮده ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﺪ.

سایر اوراق بهادار قابل داد و ستد

ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻮع اوراق ﺑﻬﺎدار ﺟﻬﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری وﺟﻮه ﺑﻼاﺳﺘﻔﺎده، ﺗﻌﺪادی اوراق ﺑﻬﺎدار دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﺰاﻧﻪ دار ﺷﺮﮐﺖ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻌﻀﯽ از اﯾﻦ اوراق ﺑﻪ ﻗﺮار زﯾﺮﻧﺪ:

اﺳﻨﺎد ﺑﺪﻫﯽ ﺧﺰاﻧﻪ داری

اﯾﻦ اوراق ﺑﻬﺎدار واﻗﻌﺎً ﺑﺎ اﺳﻨﺎدﺧﺰاﻧﻪ ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ دو ﻣﻮرد ﺗﻔﺎوت. اول اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ اوراق ﺳﺮرﺳﯿﺪﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮی دارﻧﺪ ﭼﻮن ﺑﺮای دوره ﻫﺎی ۱ ﺗﺎ ۷ ﺳﺎل ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﺳﺮرﺳﯿﺪ ﻃﻮﻻﻧﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﯾﻦ ﻧﻤﯿﺸﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ. اﯾﻦ ﺑﺪان دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯿﺘﻮان آﻧﻬﺎ را در ﯾﮏ ﺑﺎزار ﺑﺴﯿﺎر وﺳﯿﻊ ﺑﻪ ﻓﺮوش رﺳﺎﻧﯿﺪ. ﺗﻔﺎوت دوم ﻣﯿﺎن اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ و اﺳﻨﺎد ﺑﺪﻫﯽ ﺧﺰاﻧﻪ داری در روش ﮐﺴﺐ ﺳﻮدﺷﺎن ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. اﺳﻨﺎد ﺧﺰاﻧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارزش اﺳﻤﯽ ﺑﺎ ﺗﺨﻔﯿﻒ (ﮐﺴﺮ) ﺑﻔﺮوش ﻣﯿﺮﺳﻨﺪ وﻟﯽ اﺳﻨﺎد ﺑﺪﻫﯽ ﺧﺰاﻧﻬﺪاری دارای ﺑﻬﺮه ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ.

اوراق ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻓﺪرال

ﺗﻌﺪادی از ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯿﻬﺎی دوﻟﺖ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه، اوراق ﺑﻬﺎداری ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎﯾﺸﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯿﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻓﺪرال ﺑﺎﻧﮏ وام داﺧﻠﯽ، ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻓﺪرال رﻫﻦ، ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ رﻫﻦ دوﻟﺘﯽ، اداره ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺴﮑﻦ ﻓﺪرال و ﺑﺎﻧﮑﻬﺎی ﻓﺪرال زﻣﯿﻦ ﻣﯿﺸﻮد. ﺑﺮ ﺧﻼف اوراق ﺧﺰاﻧﻪ، ﺗﻤﺎم اﯾﻦ اوراق ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ و ﺑﻌﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﻗﺮﺿﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺤﺴﺎب ﻧﻤﯽ آﯾﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﺣﺪی ﭘﺮﻣﺨﺎﻃﺮه ﺗﺮ از اوراق ﺧﺰاﻧﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ، ﻧﺘﯿﺠﺘﺎً اﯾﻦ اوراق ﺑﺎزده ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﻻﺗﺮی را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اوراق ﺧﺰاﻧﻪ ﻣﺸﺎﺑﻪ درﺑﺮ دارﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ، در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬارﯾﻬﺎی ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ.

اﯾﻨﻬﺎ را ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺎﻧﻨﺪ اوراق ﺧﺰاﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﮐﺎرﮔﺰاران اوراق ﺑﻬﺎدار در ﺑﺎزارﻫﺎی ﺛﺎﻧﻮی ﺑﺮاﺣﺘﯽ ﺑﻔﺮوش رﺳﺎﻧﯿﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ اوراق ﻃﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﯿﺮ ﻣﻘﺒﻮﻟﯿﺖ ﻋﺎﻣﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﻧﺪ. اﮐﺜﺮ اوراق ﺑﻬﺎدار ﻣﻮﺳﺴﺎت دوﻟﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮرﺳﯿﺪﻫﺎی ﯾﮑﺴﺎل ﯾﺎ ﮐﻤﺘﺮ اﻧﺘﺸﺎر ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ اﻣﺎ اوراﻗﯽ ﺑﺎ ﺳﺮرﺳﯿﺪﻫﺎی ۱۰ ﺳﺎل ﯾﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺰ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ.

ﺻﻨﺪوﻗﻬﺎی ﺑﺎزار ﭘﻮل

ﺻﻨﺪوق ﺑﺎزار ﭘﻮل، ﯾﮏ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺣﺮﻓﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ در اوراق ﺑﻬﺎدار ﻗﺎﺑﻞ دادوﺳﺘﺪ- ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪ- ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﻣﯿﮑﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻮﺳﺴﺎت، ﯾﮏ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬار ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺠﺎی ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اوراق، ﻣﺒﺎدرت ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﺳﻬﺎم اﯾﻦ ﺻﻨﺪوﻗﻬﺎ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﺎزدﻫﯽ ﮐﻪ ﻧﺼﯿﺐ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬار ﻣﯿﺸﻮد ﺑﻪ ﻋﻮاﯾﺪ اوراق ﺑﻬﺎدار ﺧﺮﯾﺪاری ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﺪﻟﯿﻞ درﺟﻪ ﺑﺎﻻی ﻧﻘﺪﯾﻨﮕﯽ،ﺑﺎزده ﻗﺎﺑﻞ رﻗﺎﺑﺖ و ﻫﺰﯾﻨﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﻌﺎﻣﻼت، ﺻﻨﺪوﻗﻬﺎی ﺑﺎزار ﭘﻮل ﺑﻌﻨﻮان اﺑﺰاری ﺟﻬﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری وﺟﻮه ﻣﺎزاد، ﺟﺬﺑﻪ ای ﻓﺰاﯾﻨﺪه ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ.

ﭘﺬﯾﺮش ﻫﺎی ﺑﺎﻧﮑﯽ

ﭘﺬﯾﺮش ﺑﺎﻧﮑﯽ اﺑﺰاری اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪواً ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﺠﺎرت ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮد. ﺣﻮاﻟﻪ ای ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﯾﺎ ﺷﺨﺺ ﺻﺎدر ﻣﯿﺸﻮد و ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﻧﮏ ﺗﺠﺎری دﺳﺘﻮر ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﻠﻐﯽ ﭘﻮل را در ﯾﮏ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﯿﻦ در آﯾﻨﺪه ﺑﻪ دارﻧﺪه ﺣﻮاﻟﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻨﺪ. وﻗﺘﯿﮑﻪ دﺳﺘﻮر ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻧﮏ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮد اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺮای ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺼﻮرت ﯾﮏ ﺗﻌﻬﺪ درﻣﯽ آﯾﺪ. اﯾﻦ ﭘﺬﯾﺮش ﺑﺎﻧﮑﯽ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﺴﺮ (ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارزش اﺳﻤﯽ) ﺧﺮﯾﺪاری ﺷﻮد و ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ورﻗﻪ ﺑﻬﺎدار ﻗﺎﺑﻞ دادوﺳﺘﺪ ﻧﮕﻬﺪاری ﺷﻮد. ﺳﺮرﺳﯿﺪ ﭘﺬﯾﺮش ﻫﺎی ﺑﺎﻧﮑﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً از ۳۰ روز ﺗﺎ ۶ ﻣﺎه ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ و ﯾﮏ ﺑﺎزار ﺛﺎﻧﻮی ﺟﻬﺖ ﻣﺒﺎدﻟﻪ آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد.

ﺗﻮاﻓﻘﻬﺎی ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ

ﺷﺎﻣﻞ ﻓﺮوش اوراق ﺑﻬﺎدار ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﮐﺎرﮔﺰار، ﺑﺎﻧﮏ ﯾﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎت ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯿﺸﻮد ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻮاﻓﻖ ﺿﻤﻨﯽ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎرﮔﺰار، اﯾﻦ اوراق ﺑﻬﺎدار را ﺑﺎ ﻗﯿﻤﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه و در ﯾﮏ زﻣﺎن ﻣﻌﯿﻦ ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺒﺎت که REPOS ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯿﺸﻮد ﺑﻄﻮر ﮔﺴﺘﺮده ای ﺟﻬﺖ ﻓﺮاﻫﻢ آوردن ﯾﮏ ﺑﺎزده از ﺳﺮﻣﺎیه گذاری ﭘﻮل ﺑﺮای ﯾﮏ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺪﺗﺶ ﯾﮏ روز اﺳﺖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮد. ﺑﻄﻮر ﻣﺜﺎل، اﯾﻦ ﺗﻮاﻓﻖ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﭘﻮل ﻃﯽ ﺳﻪ روز آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺻﻮرت ﮔﯿﺮد ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ اﯾﻦ وﺟﻮه ﻃﯽ ﻣﺪت ۷۲ ﺳﺎﻋﺖ در ﺑﺎﻧﮏ راﮐﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ. در ﯾﮏ ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﺎزﺧﺮﯾﺪ، ﺧﺰاﻧﻪ دار وﺟﻮه ﻧﻘﺪی را ﮐﻪ ﻣﻮﻗﺘﺎً ﺑﻼ اﺳﺘﻔﺎده اﺳﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاری ﻣﯿﮑﻨﺪ و ﮐﺎرﮔﺰار ﻧﯿﺰ در ﻣﻘﺎﺑﻞ، وﺟﻮﻫﯽ را ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ.

  سرمایه در گردش و مدیریت وجوه نقد دارای مفاهیم بسیار زیادی است و ما تلاش کردیم مختصرا آن را در این پست بیان کنیم.به جهت طولانی شدن مطلب،تصمیم گرفتیم ادامه این مطلب را در پست دیگری قرار دهیم.پس با ادامه این مطلب با ما همراه باشید.