ایران آنلاین / این شاخص اقتصادی که برای سکوی قهرمانی المپیک از سوی گوگل مطرح شده موافقان و مخالفانی هم داشته است.
تولید ناخالص داخلی یا GDP یکی از مقیاسهای اندازه گیزی در اقتصاد است که ارزش کل کالاها و خدمات نهایی تولیدشده در کشور را در یک بازه زمانی معین با توجه به واحد پول جاری اندازهگیری میکند.
بر اساس این جدول ایران با ۸۰ میلیون و ۸۴۰ هزار نفر و همچنین ۴۱۶ میلیارد دلار تولید ناخالص ملی توانسته ضریب ۳.۶۵ را به دست آورد.
این استاد دانشگاه تهران بررسی گوگل در باب تولید ملی کشورها را این گونه ارزیابی کرد: درست است که کشورها بر اساس شاخص تولید ملی دارای رفاه بیشتری بوده و به تبع آن در اقتصاد ورزش نیز می توانند بیشتر سرمایه گذاری کنند و امکانات بهتری را به ورزشکاران خود بدهند.
بغزیان با بیان اینکه در این بررسی اگر بخواهند رابطه ای را برقرار کنندریال حالت پیش بینی به خود می گیرد، اما اگر تعداد مدال را به درآمد ملی سرانه یا خود درآمد و تولید ناخالص داخلی تقسیم کنند همان می شود که اکنون گوگل انجام داده است.
وی گفت: مثلا تعداد ۱۰ مدال را تقسیم بر ۵۰۰ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی می کنند، که رقمی حدود یک پنجم می شود و بعد می گویند که ایران با این نسبت در رتبه نخست قرار گرفته است؛ و بر اساس تولید ناخالص ملی اش که ۵۰۰ میلیارد است رتبه قابل قبولت ری دارد تا امریکا که در حدود ۳۰ هزار میلیارد دلار رقم تولید ناخالص اش است.
این کارشناس اقتصادی در عین حال افزود: البته یک اشتباهی وجود دارد، چرا که اگر بگویند که رابطه ای بین تولید ناخالص داخلی و تعداد مدال ها برقرار کنید که اصطلاحا به آن رگرسیون می گویند، آن گاه تعداد مدال ها، تابعی از تولید می شود و این در حالتی بدبینانه موجب می شود تا کشورها تلاشی برای رشد در مدال آوری نداشته باشند.
بغزیان به روش های اختصاص سنجی در اقتصاد اشاره کرده و گفت: در این بررسی در حقیقت تعداد مدال ها تابعی از تولید ناخالص داخلی جمعیت و .... است. یعنی شاخص هایی که می توانند مدال آور باشند. در واقع اگر تولید ملی کشوری بالا باشد بیشتر می تواند برای ورزش کشورش هزینه کند و اگر تعداد جمعیت بیشتر باشد می توان تعداد افراد با استعداد تری کشف کرد.
وی همچنین به شرایط جغرافیایی و ژنتیکی نیز اشاره کرده و گفت: این ها نیز می توانند تاثیرگذار باشند؛ به عنوان مثال آفریقایی ها در دومیدانی بسیار جلوتر از سفیدپوستان هستند و موقعیت جغرافیایی و یا فرهنگی نیز بر توانایی های ورزشکاران تاثیرگذارند.
این استاد دانشگاه گفت: در هر صورت اگر این موضوع را بخواهیم از جنبه مثبت ارزیابی کنیم، یعنی امریکا که تولید ملی اش ۳۰ هزار میلیارد دلار است در مقابل کشوری مثل ایران که تنها ۵۰۰ میلیارد دلار تولید ملی دارد در حقیقت تعداد مدال های امریکا در این نسبت خیلی هم کمتر است. یعنی امریکا حدود ۶۰ برابر ما باید صاحب مدال بشود.
بغزیان به مخرج کسری که از این شاخص بدست می آید اشاره کرده و گفت: چون در مخرج این کسر شاخص جمعیت هم در نظر گرفته می شود نمی توانیم بگوییم منظورش فقیر شمردن ایران بوده چون شاخص جمعیت را هم در نظر گرفته است. بنابراین می توان از این ادعا استفاده خوبی کرد.
وی در عین حال افزود: اگر این جدول بر عکس شروع می شد و به ترتیب به پایین می آمد و به این شکل شاخص سنجی انجام می شد به طوری که هرچه تولید ناخالص کشوری بیشتر باشد باید تعداد مدال هایش نیز با در نظر گرفتن جمعیت
آن بیشتر باشد، لذا کشورهایی با رشد اقتصادی و تولید ملی مطلوب به این دلیل که رفاه بیشتری دارند و آموزش بهتری دارند و به همین دلیل، ورزشکارانشان نیز از امکانات خوبی برخوردار هستند. بنابراین کشورهایی مثل امریکا و انگلیس و روسیه باید مدال بیشتری کسب کنند.
بغزیان در پایان، با بیان اینکه شاخص جمعیت نیز می تواند شاخص تاثیر گذاری خوبی باشد، گفت: مثلا کشوری نظیر نروژ با جمعیت کمش چگونه می تواند تعداد زیادی تیم فوتبال داشته باشد. این در حالی است که در ایران به راحتی با یک فراخوان، ده ها و صدها نفر برای یک تیم فوتبال جمع می شوند.
وی همچنین به زمینه های تاریخی-ورزشی نیز اشاره کرده و گفت: ممکن است ایران در کشتی مدال های قابل قبولی را کسب کند چون به جنبه های پهلوانی و تاریخی آن در ایران اهمیت بیشتری داده شده است؛ و در ورزش های قهرمانی و زور بازویی همیشه موفق تر بوده ایم در صورتی که در ورزش های گروهی به علت انسجام و وفاق متاسفانه کمتر موفق بوده ایم.